به گزارش خبرگزاری حوزه، علی اصغر رضوانی در کتاب شرح چهل حدیث حضرت مهدی(عج) به موضوع «حکم منکرین امام زمان(علیه السلام)» پرداخته و آورده است:

قال مولانا الامام المهدی-عجل الله تعالی فرجه الشریف- :

(لَیْسَ بَیْنَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ وَبَیْنَ أَحَد قِرابَةٌ، وَمَنْ أَنْکَرَنی فَلَیْسَ مِنّی، وَ سَبیلُهُ سَبیلُ ابْنِ نُوح)[۱]

بین خداوند عزّوجلّ و هیچ کس قرابت و خویشاوندی نیست، هر که مرا انکار کند از من نیست، و راهِ او راه فرزند نوح است.

شرح

این عبارت، بخشی از جواب های امام زمان(علیه السلام) به پرسش های اسحاق ابن یعقوب است. از جمله ی آن سؤال ها، سؤال از حکم کسانی است که از اهل بیت و نسل پیامبرند و از فرزندان عموی آن حضرت شمرده می شوند، ولی منکر امام زمان اند. او می پرسد: «آیا با وجود این که منکران حضرت، از ذراری پیامبرند، گمراه اند یا نه؟» حضرت(علیه السلام)در جواب این سؤال به نکته ای اشاره می کند و می فرماید:

میان خدا و هیچ کس، قرابت و خویشاوندی وجود ندارد که به جهت آن درباره اش ملاحظه ی خاصی صورت گیرد؛ لذا اگر فردی نافرمانی خدا را کند ـ هر کس که باشد ـ سرنوشتش دوزخ است.

یکی از موارد نافرمانی خدا، انکار امامت امام زمان یا انکار وجود اوست. آن که این نظر را داشته باشد، راهی را که می پیماید، راه فرزند نوح است. او به هر جا پناه برد، نجات نیابد؛ همان گونه که کوه بلند، فرزند حضرت نوح را نجات نداد.

این حدیث را روایتی که شیعه و سنّی در کتب روایی خود آورده اند، تأیید می کند؛ و آن این که پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:

مَثل اهل بیت من، مَثل کشتی نوح است، هر کس سوار بر آن شود، نجات می یابد و کسی که از آن تخلّف کند، غرق می شود.[۲]

پی نوشت ها:

[۱]. کمال الدین، ص۴۸۴، ح۳ ؛ الغیبة، طوسی، ص۲۹۰، ح۲۴۷ ؛ احتجاج، ج۲، ص۲۸۳ ؛ کشف الغمة، ج۳، ص۳۳۹ ؛ إعلام الوری، ج۲، ص۲۷۰ ؛ الخرائج و الجرائح، ج۳، ص۱۱۱۳ ؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۸۰، ح۱۰ .

[۲]. بصائر الدرجات، ص۳۱۷، ح۴ ؛ مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۵۱ .